Perfekcjonizm męczy i prowadzi do wypalenia

Ludzie, którzy starają się jak najlepiej wykonywać swoją pracę, ale ich wysiłki nie są dostrzegane i doceniane przez innych, zniechęcają się i tracą motywację do dalszego wysiłku.

Brytyjskie badania wskazują, że perfekcjonizm może przynosić skutek odwrotny do zamierzonego. Bez względu na to, czy chodzi o pracę, szkołę, czy też wyniki sportowe, nieustanne starania, by uzyskiwać najlepsze rezultaty, nierzadko prowadzą do załamania nerwowego.

Uczeni z York St John University oraz University of Bath przeprowadzili badania, z których wynika, że perfekcjonizm nie jest najskuteczniejszą postawą w różnych dziedzinach życia. Wydaje się, że ciągłe najwyższe starania pomagają osiągać najlepsze wyniki, ale jednocześnie oznaczają zwykle nieustanne zamartwianie o błędy i stawianie sobie zbyt wysokich wymagań względem własnych zdolności.

Jak pokazują badania, ciągła obawa i stres, które wynikają z perfekcjonizmu, mogą sprzyjać takim kłopotom ze zdrowiem, jak depresja, lęk, zaburzenia odżywiania, chroniczne zmęczenie, a nawet przedwczesna śmierć. Stawianie sobie poprzeczki zbyt wysoko rodzi stres i wątpliwości co do własnej wydajności, a to nierzadko skutkuje wypaleniem. Poza tym taka postawa negatywnie wpływa na relacje z innymi i utrudnia radzenie sobie z niepowodzeniami - każdy błąd jest traktowany jak katastrofa, mówią autorzy badań.

Obecne badania stanowią pierwszą metaanalizę związku między perfekcjonizmem a wypaleniem. We wszystkich wziętych pod uwagę testach ustalono, że dążenia perfekcjonistyczne miały małe negatywne lub nieistotne związki z ogólnym poczuciem zniechęcenia i wypalenia zawodowego, piszą autorzy badań. Radzą, aby, z jednej strony, tworzyć środowisko pracy, w którym nagradza się kreatywność, wysiłek i wytrwałość, z drugiej zaś, by osoby dążące do perfekcjonizmu zrewidowały irracjonalne przekonania leżące u podstaw takiej postawy i wyznaczały sobie realistyczne cele oraz nauczyły się przechodzić do porządku dziennego nad swoimi błędami.